Η ομοιοπαθητική είναι ένα θεραπευτικό σύστημα, που ασχολείται με όλες τις παθήσεις, εκτός από αυτές, που αναμφισβήτητα απαιτούν χειρουργική επέμβαση.
Συχνές Ερωτήσεις
Για ποιόν είναι η ομοιοπαθητική;
Τι είναι η κλασσική ομοιοπαθητική ιατρική;
Η ομοιοπαθητική Ιατρική, είναι ένα θεραπευτικό σύστημα, που βασίζεται σε νόμους και αρχές της φύσης. Στοχεύει στην ενίσχυση του οργανισμού, κινητοποιώντας τις αμυντικές του δυνάμεις και αποκαθιστώντας έτσι τη διαταραγμένη του υγεία. Η θεραπεία εστιάζεται στη συνολική εικόνα των συμπτωμάτων του οργανισμού και όχι μόνο στην εικόνα της νόσου, από την οποία πάσχει. Αυτό σημαίνει, ότι δύο άτομα που έχουν την ίδια αρρώστια, μπορεί να χρειάζονται δυο διαφορετικές θεραπευτικές αγωγές και διαφορετικά ομοιοπαθητικά φάρμακα. Όπως ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης, έτσι και η αρρώστια του αλλά και η θεραπεία του πρέπει να βασίζονται σε νόμους της φύσης.
Τα παιδιά μπορούν να κάνουν ομοιοπαθητική;
Βεβαιώτατα, και μάλιστα τα αποτελέσματα στα παιδιά είναι πολύ καλά, γιατί ο οργανισμός τους και το αμυντικό τους σύστημα είναι κατά κανόνα υγιέστερα από ότι στους ενήλικες.
Πόσο διαρκεί μια θεραπευτική αγωγή κι από τι εξαρτάται;
Σε μία οξεία ασθένεια το θεραπευτικό αποτέλεσμα είναι άμεσο και επιτυγχάνεται σε σύντομο χρόνο. Στις χρόνιες περιπτώσεις όμως, δεν είναι δυνατόν τις περισσότερες φορές τουλάχιστον, να υπάρξει άμεσο θεραπευτικό αποτέλεσμα, ιδιαίτερα όταν οι ασθενείς έχουν προσφύγει στην ομοιοπαθητική, αφού δοκίμασαν πρώτα όλες τις άλλες μεθόδους χωρίς επιτυχία. Επειδή η ομοιοπαθητική δρα ενισχύοντας και κινητοποιώντας τον αμυντικό μηχανισμό του οργανισμού, η διάρκεια της θεραπευτικής αγωγής εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την κατάσταση του μηχανισμού αυτού. Έτσι για κάποιον μπορεί να διαρκέσει μόνο ενός μηνός θεραπεία, ενώ για κάποιον άλλον μπορεί να χρειάζεται μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Γι ’αυτό στις χρόνιες ασθένειες, μη ζητάτε από το γιατρό σας να προβλέψει με ακρίβεια το χρόνο της θεραπείας.
Τι πρέπει να αποφεύγετε κατά τη διάρκεια της ομοιοπαθητικής θεραπείας
Πρέπει να αποφεύγονται ουσίες, που μπορούν να αντιδοτήσουν τη δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου, όπως:
- Καφές, ροφήματα τύπου cola, ροφήματα και τροφές που περιέχουν καφεϊνη
- Καμφορά, ναφθαλίνες, γαρυφαλέλαιο, μέντα και χαμομήλι
- Αντιβιοτικά , κορτιζονούχα φάρμακα, ορμονικά φάρμακα, μείζονα ηρεμιστικά
- Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, ο ασθενής πρέπει να επικοινωνεί με τον θεράποντα γιατρό του πριν χρησιμοποιήσει αυτά τα φάρμακα.
Υπάρχουν παρενέργειες αν κάποιος ταυτόχρονα με τα αλλοπαθητικά φάρμακα πάρει και ομοιοπαθητικά;
Σε καμιά περίπτωση δεν παρατηρούνται παρενέργειες. Επειδή δεν υπάρχει αλληλοεπίδραση, γιατί απλούστατα τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν είναι χημικά, αλλά ενεργειακά φάρμακα και δρουν σε άλλο επίπεδο απ’ ότι τα φάρμακα της αλλοπαθητικής ιατρικής.
Μπορεί κάποιος ασθενής να κάνει ομοιοπαθητική παράλληλα με κλασσική ιατρική;
Σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να γίνει αυτό. Π.χ. αν κάποιος έχει ζαχαρώδη διαβήτη και κάνει θεραπεία, μπορεί να κάνει παράλληλα ομοιοπαθητική και να βοηθηθεί ώστε να χρειάζεται λιγώτερη δόση των αλλοπαθητικών φαρμάκων και να μην εμφανίσει τις μακροχροχρόνιες επιπλοκές του διαβήτη.
Πώς πρέπει να λαμβάνονται τα ομοιοπαθητικά φάρμακα και να φυλλάσονται στο σπίτι;
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα παίρνονται το πρωί, μόλις ξυπνήσουμε, και για 20-30 λεπτά, δεν τρώμε τίποτα (νερό επιτρέπεται). Πρέπει να φυλάγονται σε δροσερό μέρος, χωρίς φως και έντονες μυρωδιές, καθώς και μακριά από ηλεκτρονικά πεδία, όπως τηλεόραση, κινητό τηλέφωνο, φούρνο μικροκυμάτων, ψυγείο και ηλεκτρονικούς υπολογιστές.
Μπορεί να υποτροπιάσει ένας ασθενής μετά από μία επιτυχημένη ομοιοπαθητική θεραπεία;
Υπάρχει πιθανότητα , αυτό όμως εξαρτάται:
- Από το πόσο υγιής είναι ο οργανισμός
- Από το είδος και τη χρονική διάρκεια της ασθένειας
- Από τις ταλαιπωρίες (διανοητικές, ψυχικές, ή σωματικές) που δρουν στον ασθενή μετά την αποθεραπεία του.
- Από το πόσο σωστά τηρεί τις συστάσεις του γιατρού, μετά την διακοπή των ομοιοπαθητικών φαρμάκων
Πρέπει ο ασθενής να συνεχίσει την ομοιοπαθητική αγωγή και μετά το πέρας της θεραπείας;
Εφόσον νιώθει καλά δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσει. Είναι βέβαια καλό 1-2 φορές το χρόνο να επισκέπτεται το γιατρό του και να συζητά μαζί του για να προλάβει τυχόν υποτροπή ή άλλα καινούρια προβλήματα.