Αναπτυξιακή Δυσφασία και Ομοιοπαθητική

Η Αναπτυξιακή Δυσφασία είναι μια επίκτητη διαταραχή του λόγου, ήτοι διαταραχή της ικανότητας παράγωγης λεκτικών μηνυμάτων (γλωσσική παραγωγή) και κατανόησης του λόγου των άλλων (γλωσσική κατανόηση), όταν καθυστερούν να αναπτυχτούν η λεκτική επικοινωνία και η εκφραστική γλωσσική ικανότητα, ενώ υπάρχει σχετικά φυσιολογική κοινωνική ανάπτυξη, χωρίς απώλεια της ακοής, νοητική υστέρηση, αυτισμό ή άλλες διαταραχές.

Την απουσία ορισμένων λέξεων μέχρι την ηλικία των δύο ετών, με την αδυναμία του σχηματισμού των απλών προτάσεων από δύο λέξεις στα 3 χρόνια, έχουν περιορισμένο λεξιλόγιο, κάνουν λάθη στη σύνταξη, ιδιαίτερα αναφέρονται οι παραλείψεις καταλήξεων και προθεμάτων, εσφαλμένη χρήση ή μη χρήση της γραμματικής, όπως των: προθέσεων, αντωνυμιών, άρθρων, πτώσεων, χρόνων κλπ.

Το παιδί επικοινωνεί προσπαθώντας να αντισταθμίσει την αδυναμία έλλειψης του λόγου, με χειρονομίες, μιμική ή άλαλα φωνήματα. Σε αυτά τα παιδιά σχολικής ηλικίας υπάρχουν συναφείς δυσκολίες που προκύπτουν στις σχέσεις με τους συνομήλικους τους, συναισθηματική διαταραχή, απορύθμιση της συμπεριφοράς ή/και υπερκινητικότητα με απροσεξία.

Αυτά τα παιδιά δεν ανταποκρίνονται στο όνομα τους μέχρι τα πρώτα τους γενέθλια, έχουν αδυναμία μέχρι και 18 μήνες να εντοπίσουν μερικά απλά αντικείμενα, ή αδυναμία μέχρι 2 ετών να εκτελέσουν απλές εντολές – τα οποία υποδεικνύουν τη διαταραχή αυτή.

Πώς η ομοιοπαθητική μπορεί να βοηθήσει όταν παρουσιάζεται αργή ανάπτυξη της ομιλίας και του λογού;

Ο ομοιοπαθητικός γιατρός, παίρνει ένα λεπτομερές ιστορικό από τους γονείς, θέτει ερωτήσεις σχετικά με την πλήρη ανάπτυξη του παιδιού από τη γέννηση μέχρι την παρούσα ηλικία του παιδιού, και για το πώς προχωρούσε η ενδομήτρια ανάπτυξη του παιδιού. Ο γιατρός λαμβάνει πληροφορίες για το πώς ήταν η εγκυμοσύνη της μητέρας, εάν η μητέρα είχε τυχόν επιπλοκές κατά τον τοκετό, πως ήταν η ψυχοκινητική ανάπτυξη του παιδιού, πότε το παιδί άρχισε να περπατά, να μιλά, πότε είχε την πρώτη επαφή με την στερεά τροφή, πότε είπε την πρώτη λέξη, μέχρι πόσο χρονών – μηνών φορούσε πάνες κτλ.

Στη συνέχεια, με βάση τη συνολική κλινική εικόνα χορηγείται ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο που ασκεί ευεργετική επίδραση στην ανάπτυξη της ομιλίας, του λόγου, των κινητικών δεξιοτήτων … (γνωστική ανάπτυξη). Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα που επιλέγονται σωστά και εφαρμόζονται ορθά μπορούν να είναι «Δώρα Θεού» για τα παιδιά με δυσφασία. Μπορούν να τους βοηθήσουν να χαλαρώσουν, να παράγουν πιο εύκολα το λόγο κάνοντας χρήση των κανόνων της γραμματικής, και να νιώσουν μεγαλύτερη εσωτερική ασφάλεια.

Η Ομοιοπαθητική μπορεί επίσης να ενισχύσει τη γενική κατάσταση του σώματος, και επομένως τα παιδιά να αισθάνονται πιο δυνατά, το οποίο οδηγεί σε μια γενική αίσθηση ευημερίας.